Blog

W świecie nauki spotykamy się z różnorodnymi postawami wobec tego, co „uznane” i co „eksperymentalne”. Ustawienia systemowe – metoda rozwinięta przez Berta Hellingera i szeroko stosowana w pracy nad traumami międzypokoleniowymi – dla wielu tradycyjnych psychologów i akademików wciąż pozostają czymś, co można określić mianem „szarlatanerii”. Dla jednych krytyków jest to metoda oparta na nieweryfikowalnych założeniach, dla innych – praktyka o zbyt „ezoterycznym” charakterze, która przekracza granice psychologii naukowej. A jednak historia pokazuje, że wiele dziś uznanych odkryć i metod początkowo także było odrzucanych przez świat akademicki. Dlaczego tak się dzieje? Czy ustawienia systemowe przejdą podobną drogę od kontrowersji do uznania?

Ustawienia systemowe, metoda stworzona przez Berta Hellingera, zdobyły popularność jako narzędzie do pracy nad relacjami rodzinnymi, uzdrawianiem traum i zrozumieniem głębokich mechanizmów rządzących naszym życiem. Coraz więcej osób zgłasza się na sesje, szukając rozwiązań trudnych sytuacji życiowych, a ich efekty bywały opisywane jako transformujące. Jednak, jak każda metoda terapeutyczna, ustawienia systemowe mogą wiązać się z ryzykiem, zwłaszcza gdy stosuje się je bez odpowiedniego przygotowania lub prowadzi osoby nieposiadające dostatecznego doświadczenia. Zatem: czy ustawienia systemowe mogą szkodzić? I w jakich okolicznościach należy zachować szczególną ostrożność?

Ustawienia systemowe – metoda stworzona przez Berta Hellingera i pierwotnie rozwinięta w kontekście terapii rodzinnej – stanowi dziś narzędzie nie tylko terapeutyczne, lecz także eksploracyjne. Osoby poszukujące osobistego rozwoju i głębszego zrozumienia własnych wzorców emocjonalnych i rodzinnych coraz częściej zadają pytanie: czy ustawienia systemowe można praktykować samodzielnie? W niniejszym przewodniku omówimy możliwości, ograniczenia oraz techniki pracy indywidualnej z ustawieniami systemowymi, opierając się zarówno na wiedzy naukowej, jak i doświadczeniach praktycznych MADARY AM.